«КРСУнун ЖАРЧЫСЫ» журналынын МААЛЫМАТ ПОРТАЛЫ

С целью изучения частоты развития трикуспидальной регургитации у больных с имплантированными электрокардиостимуляторами обследовано 44 пациента с установленными в верхушку правого желудочка электродами с исходной фракцией выброса левого желудочка > 50 %. С помощью 2-мерного и допплер-ЭхоКГ определялись диаметр и размер правого предсердия на трех различных уровнях и степень трикуспидальной регургитации по ширине его потока на уровне его створок. При наблюдении от 2-х до 16 месяцев после имплантации постоянного электрокардиостимулятора левое предсердие оставалось практически таким же. Фракция выброса левого желудочка при динамическом наблюдении не менялась (56,3 ± 5,11 % до и 55,43 ± 4,43 % после). Существенных изменений минимального (с 3,89 ± 0,37 до 3,93 ± 0,39 см; р = 0,78) и максимального (с 4,92 ± 0,78 до 4,87 ± 0,62 см; р = 0,85) размеров правого предсердия не отмечалось. Срединный размер правого желудочка, наоборот, достоверно повышался ‒ с 2,88 ± 0,38 до 3,11 ± 0,48 см; р = 0,027. Трикуспидальная регургитация развилась у одного больного, в 6 случаях отмечался переход ее из легкой степени в умеренную. Таким образом, при наблюдении до 16 месяцев после установки постоянного электрокардиостимулятора, существенной динамики параметров функционального состояния левых отделов сердца не наблюдалось; при этом отмечалось увеличение срединного размера правого желудочка. Трикуспидальная регургитация развилась у 15,9 % больных.

электрокардиостимуляция; трехстворчатый клапан; эндокардиальные электроды; эхокардиография; желудочки сердца; предсердия

Кардиостимулятор орнотулган бейтаптарда трикуспидалдык жетишсиздигин пайда болушун изилдөө максатында оң карынчанын чокусуна орнотулган электроддор менен, баштапкы сол карынчанын чыгаруу фракциясы 50 %дан жогору болгон 44 бейтап текшерилди. 2 өлчөмдүү жана допплер эхокардиографиясын колдонуу менен оң дүлөйчөнүн диаметри, үч ар кандай деңгээлдеги оң карынчанын өлчөмү жана анын клапандарынын деңгээлинде агымынын туурасы боюнча трикуспиддик регургитациянын даражасы аныкталган. Туруктуу кардиостимуляторду орноткондон кийин 2 айдан 16 айга чейин байкоо жүргүзүүдө, жүрөктүн сол дүлөйчөсү дээрлик ошол бойдон калган. Динамикалык байкоо жүргүзүү учурунда сол карынчанын чыгаруу фракциясынын өзгөрүүсү байкалган эмес (56,3 ± 5,11 % орнотууга чейин жана 55,43 ± 4,43 % орнотуудан кийин). Минималдык (3,89 ± 0,21дан 3,93 ± 0,33 смге чейин өзгөргөн; р = 0,85) жана максималдык (4,92 ± 0,78дан 4,87 ± 0,62 смге чейин өзгөргөн; p = 0,0054) оң дүлөйчөнүн өлчөмүнүн олуттуу өзгөрүсү байкалган эмес. Оң карынчанын орточо өлчөмү, тескерисинче, 2,88 ± 0,38ден 3,11 ± 0,48 смге чейин; p = 0,027 жогорулаган. 1 пациентте трикуспиддик регургитациясы пайда болгон, 6 учурда жеңил даражадан орточо даражага өнүккөн. Ошентип, туруктуу кардиостимулятор орнотулгандан кийин 16 айга чейин байкоо жүргүзүүдө жүрөктүн сол бөлүктөрүнүн функционалдык абалынын параметрлеринде олуттуу өзгөрүүлөр байкалган эмес; ошол эле учурда, оң карынчанын орточо өлчөмүмүнүн көлөмү чоңойгону байкалган; бейтаптардын 15,9 %ында трикуспидалдык регургитация өнүккөн.

электрокардиостимуляция; үч капкактуу клапан; эндокардиалдык электроддор; эхокардиография; жүрөктүн карынчалары; дүлөйчөлөр

In order to study the incidence of tricuspid regurgitation in patients with implanted pacemakers, were examined 44 patients with electrodes placed in the apex of the right ventricle with baseline left ventricle ejection fraction > 50 %. Using 2-dimensional and doppler echocardiography were determined the right atrial diameter and size of the right ventricle at three different levels, and the degree of tricuspid regurgitation along the width of its flow at the level of its leaflets. At follow-up from 2 to 16 months after permanent pacemaker implantation, the left atrium remained essentially the same. Left ventricle ejection fraction did not change during follow-up (56.3 ± 5.11 % before and 55.43 ± 4.43 % after). There were no significant changes in the minimum (from 3.89 ± 0.37 to 3.93 ± 0.39 cm; p = 0.78) and maximum (from 4.92 ± 0.78 to 4.87 ± 0.62 cm; p = 0.85) sizes of the right atrium. In contrast, the median right ventricular dimension increased significantly from 2.88 ± 0.38 to 3.11 ± 0.48 cm; p = 0.027. Tricuspid regurgitation developed in 1 patient, in 6 cases there was a transition from mild to moderate. Thus, at follow-up up to 16 months after permanent pacemakers implantation, no significant changes in the parameters of the functional state of the left heart were observed; there was an increase in the median dimension of the right ventricle. Tricuspid regurgitation developed in 15.9 % of patients.

electrocardiostimulation; tricuspid valve; endocardial electrodes; echocardiography; ventricles of the heart; atriums